İçimdeki bu korku ne ?
Nedir bu ruh daralgınlığı?
Beklediğim ne ?
ya da beklemediklerim?
Cevabını bilmediğim onca sorular
bazen kızdığım, bazen de
birlikte oynadığım
beynimin bensiz yarattığı oyunlar.
Kurtarıyor beni azda olsa bunalmaktan
hep aynı monotonluğu yaşamaktan.
Offf neler oluyor bir ileri bir geri
yok mudur bu alemin bir feneri...
Bu mudur depresyon dedikleri.
gözlerimi kısarak bakmak istemiyorum hayata
Hani Temel’in fıkrasındaki gibi "Ben yoruldum geri döneyrum"
deme sansımız yok mu?
Sağa sola çarpmadan, kafamızı duvarlara vurmadan
geride bıraktıklarımıza gülümseyerek
yeniden başlasak
ahh! demeden yol alsak.
Her şeyin varda hayatın niye yok bir müsvettesi?
ama bu haksızlık süre az
çalışmadım daha oraya
söz bu defa ikmale kalmadan geçeceğiz
bütün öğrettiklerini su gibi içeceğiz
daha zil çalmadan çoktan her şeyi bitirip
kapıları kapatıp gideceğiz.
yok mudur başka şansımız?
CANFEDA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder