Seni seviyorum...çünkü!!!
Gül mevsimi gelmeden daha
Yüzüme gülücükler konduran bir tek sendin.
İcra gelmiş, boşaltılmış yüreğimin
Soğuk kış gecelerine bir dilim ekmek,sıcak çorba gibi geldin,
Seni seviyorum...çünkü;
Teslim bayrağını dikmek üzereyken burçlarıma
" Daha ölmedin...! " diyen sendin....
Don Kişotlukta olsa, yaşamak
Bir amaç uğruna...
Ne isterdim biliyor musun?
Adını yazmak...son nefeste de olsa
Yel değirmeninin tüm kollarına...
Seni seviyorum...çünkü;
Tırsak bir fare gibi kaçamak geceler yaşarken
Sen gönlümdeki tek aslandın...
Sen, anlatamadığım
Onlarca olumsuz nefeslerimin
En haklı tarafıydın...
Seni seviyorum...çünkü;
Beklentisiz sevmenin ne demek olduğunu öğrendim senden.
Kırlangıç olabilme ihtimaline rağmen
Göçmen kuşların peşine takıldın geldin...Kim bilir nerden?
seninle beklenenin en tatlı
telaşını yaşadım.
Tutmadığın elin, koklamadığın bir tenin
İnsanı nasıl körkütük sarhoş ettiğini,
Ve dün, hiç doğmayacağını sandığım güneşin
Kızıl kızıl, kanarcasına yüreğimde yükseldiğini,
Acırken bile bir insanın nasıl sevebildiğini,
Zaman denen çılgının, seninleyken cimriliğini,
Sevdikçe insanın nasıl da gençleşebildiğini,
Ve " seni seviyorum..." demenin kıymetini öğrendim.
Seni seviyorum...çünkü;
En azından bunca sebepten
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder