Öyle buruk bir tadı var ki bu gece sevda şarkılarının... inan dinleyesim gelmiyor... sanki aşkın adını duydukça içim ürperecek gibi... bir kahvenin dost kokusunda demliyorum ruhumu... bir sigara yakıyorum...
mırıldandığım şarkılar kaybolup gidiyor gecenin koyusunda...
aşkın en gece hali bu olsa gerek... gecenin aşksız olanı kadar gerçek...
yalnız mıyım şimdi... yok mu kimse... sensiz miyim ben... karanlıkta mıyım... sen de sever misin geceleri... alem uykuya dalmışken... yorgun ruhlar dinlenirken... burda manasız bir bekleyişi kendime durak eden ben miyim... gecenin matemi mi aşkıma sardığım... yoksa olmayışına yakılan ağıtların sessiz çığlıkları mı... seni nerede bulurum bilmem...
bulduğumda benim olur musun... bilmem...
Gece kokan bir şiir yazmak istedim sana... olmadı...
lacivert harfleri uykuya saldım... kasvetimden kaçar oldular...
sana nihavend bir şarkı söylemek isterdim oysa...
gelmedi sözler dilime... üşüdüm... yokluğun ayaz oldu bu eylül akşamında... serin oldu gece... beni ısıtan mateme sarılıp dalıyorum uykumun huzur denizine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder