Bizmi aşkı yaşamasını bilmiyoruz yoksa aşkımı taşıyamıyoruz...Aşkı bizmi bu kadar abartılı hale sokuyoruz.Aşk öylesine büyük umutlarla başlıyorki, herşey çok güzel olacak her yanımızı maviler saracak..Mavi varsa aşkta olacak., mavi umuttu, mavi hayattı.....aşkı öylesine anlatmışlarki bizlere mavilerde aşk sonsuzdu....maviler mutluluktu...öyleyse mavilerde sonsuz aşk yaşamalıydık ve sonsuzuza kadar mavilerde kalmalıydık...ve aşkı öyle hayal ettik biz.... sanki filimlerdeki gibi , aşk tadında bir masal gibi bir düş gibi.....Ve öyle yaşadık aşkı biz...Oysa masalın bitivereceğini düslerden uyanılacağını nereden bilebilirdikki.....Nereden bilebilirdikki düşlerden birden bire uyanılıverceğini, gün geldi masal bitti, düş bitti.......İşte o zaman anlıyoruz , umudun bir başka rengininde siyah olduğunu ..........
Sen üzülürken sen ağlarken o başka limanlara demir atmıştır bile...veda anı geldiğinde dost kalalım demiştir oysa bu söz , çok önceden gittiğinin belirtisidir...O çoktan kararını vermiştir....Giden gitmiştir artık kalan gidenin azlığı ile çoğalırken dilinde hüzünlü bir şarkı, içinde kocaman bir mavilik kalır....düşlerimiz ıssızlaşır, uykular hep eksik kalır....Hani mavilerde aşkı yaşamak güzeldi hani maviler hiç üşütmezdi, öyleyse nedir bu ölü soğukluğundaki üşümeler. Keşkeler başlar hayatımızda, keşke tanımasaydım kançanağına dönmedi gözlerim , keşke hiç tanımasaydım üşümezdim böyle ölü soğukluğunda,keşke hiç tanımasaydım güneşssiz dünyamda kavrulmazdı ciğerlerim, keşke hiç tanımasaydım öksüz ve yetim kalmazdı buz tutmuş yüreğim........
Beni guzel hatırla!
Bunlar son satırlar...
Farzet ki, bir ruzgardim, esip geçtim hayatından
ya da bir yagmur sel oldum sokagında
sonra toprak cekti suyu...
Kaybolup gittim, belki de bir ruya idim senin için.
Uyandın ve ben bittim............
demek ne kolay değilmi, hani mavilerde sonsuz aşk vardı, hani maviler üşütmezdi.....
"Susuz bırakırdım yaz bahçelerini
Bilseydim geceçek bu tedirginliğim
Bilseydim beni bırakıp gideceğini
Ağlamazdım, ağlamazdım..."
Şunu anladım bu dünya korkaklarla dolu, hiç kimse yüreğine ve yüreğindekine sahip çıkacak kadar cesur değil...Onlar kendilerini öyle zannetselerde.......
Ferdoğan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder