Ne zaman bayram gelse,
Çocukluğumu düşünüyorum.
Yaşamadığım çocukluğumu düşünüyorum.
Yaşamadığım çocukluğumu düşlüyorum.
Acaba nasıl görülür,
Nasıl yorulurdu çocukluğım bilmiyorum.
Çocukluğumun rüyasını hiç görmedimki.
Her bayram,
Sonraki bayram gelmesin istiyorum.
Ne zaman bayram gelse,
Babamı düşünüyorum.
Ayakkabım olurmuydu akşamdan sakladığım
Çorabım olurmuydu,
Yastığımın altında okşadığım.
Balon alırmıydı babam,ismimi yazdığım,
Simit alırmıydı,
Şimdi sopaya dizip dizip sattığım.
Elini öptüğümde oda beni öpermiydi.
Sarılırmıydı omuzlarıma
Oğlum dermiydi.
Bende Babam babam...
Hiç sarılmadığım.
Ne zaman bayram gelse,
Annemi düşünürüm,
Gökyüzünü göstermeyen yuvam olurmuydu,
Sığındığım.
Sanki yastık,sanki yorgan olurmuydu,
Kucağında ısındığım.
Gözleri ile içermiydi gözlerimi
Avuçları ile okşarmıydı yüzümü
Koynunda saklarmıydı
Kollarında sallarmıydı, uyumadığım.
Yavrum diye severmiydi
Bende annem annem.
Kokusunu koklamadığım.
Ne zaman bayram gelse,
Çocuk olduğuma üzülüyorum.
Bazen balonu babama,
Simiti anneme satıyor,
Ekmek paramla evcilik oynuyorum.
Ne zaman bayram gelse,
Hüzün çöküyor içime, oturup ağlıyorum.
Bir kaç bozuk para konuyor avuçlarıma,
Haykırıyorum.
Para değil, ben sizden para değil.
Annemi babamı dileniyorum.
Ne zaman bayram gelse
Bir daha gelmesin istiyorum.
Pervin Beyhan Tektel.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder